berangin-angin

Verba (v)

  1. duduk-duduk dsb di tempat yang ada angin (supaya sejuk): mari kita ~ di bawah pohon itu
KBBI III

Kata Dasar

angin

berangguk ~ berangguk-angguk ~ beranggul ~ beranggut ~ berangin ~ berangin-angin ~ berangin-angin ke telinga ~ berangka ~ berangka-angka ~ berangka-angkaan ~ berangkai