bercumbu-cumbu

Verba (v)

  1. saling mengggunakan kata-kata yang manis dalam bercinta-cintaan (bersuka-sukaan dsb)
  2. bersenda gurau; berkelakar
KBBI III

Kata Dasar

cumbu

bercuki ~ bercukur ~ bercuma ~ bercumbu ~ bercumbu rayu ~ bercumbu-cumbu ~ bercumbu-cumbuan ~ bercunduk ~ bercuping ~ bercura ~ bercura-bura