ceracau

Nomina (n)

  1. menceracau
KBBI III
  • ebsoft: babble, prattle.
  • gkamus: babble, prattle.
ce·ra·cau n, men·ce·ra·cau v berkata tidak keruan spt orang tidak sadar (tidur, gila, dsb); mengigau, mengaco-belo;

pen·ce·ra·cau n orang yg cerewet
cerabut ~ ceracah ~ ceracak ~ ceracam ~ ceracap ~ ceracau ~ cerah ~ cerah ceria ~ cerai ~ cerai hidup ~ cerai mati