mencabikkan

Verba (v)

  1. mengoyakkan; merobekkan; menyobekkan
KBBI III

Kata Dasar

cabik

mencabau ~ mencabik ~ mencabik arang ~ mencabik-cabik ~ mencabik-cabikkan ~ mencabikkan ~ mencabul ~ mencabuli ~ mencabut ~ mencabut nyawa ~ mencabuti