menjenggut

Verba (v)

  1. menarik keras-keras; merenggut: ~ rambut
KBBI III

Kata Dasar

jenggut

menjenengkan ~ menjengek ~ menjengek-jengek ~ menjengeki ~ menjengguk ~ menjenggut ~ menjengit ~ menjengit-jengit ~ menjengkal ~ menjengkal dada ~ menjengkal muka