tengkel /téngkél/

Nomina (n)

  1. yang berbutir-butir keras (seperti tahi kambing, tikus); gentel; pil
KBBI III
Sinonim
n: butir; gentel; pil; untal
Turunan
v: menengkel
teng·kel /téngkél/ n yg berbutir-butir keras (spt tahi kambing, tikus); gentel; pil;

me·neng·kel v 1 menjadi butir-butir; membutir: bahan obat itu setelah diolah dng mesin, akhirnya ~ dng sendirinya; 2 melekat; berlekat-lekat: manisan cermai itu ~
tengkarah ~ tengkarap ~ tengkaras ~ tengkawang ~ tengkek ~ tengkel ~ tengkelek ~ tengker ~ tengkerong ~ tengkes ~ tengkik