ungkur

Verba (v)

  1. berungkur-ungkuran
KBBI III
ung·kur, ber·ung·kur-ung·kur·an Jw v saling membelakangi (beradu punggung)
ungkir ~ ungkit ~ ungkit-ungkit ~ ungkul ~ ungkulan ~ ungkur ~ ungsi ~ ungti ~ ungu ~ ungu tirus ~ unguis