berbuntut-buntut

Verba (v)

  1. berturut-turut; beruntun-runtun; beriring-iring
KBBI III

Kata Dasar

buntut

berbumbu ~ berbunga ~ berbunga-bunga ~ berbuntang ~ berbuntut ~ berbuntut-buntut ~ berbunuh-bunuhan ~ berbunyi ~ berburai ~ berburu ~ berburu-buru