putus akal

Verba (v)

  1. tidak dapat berpikir lagi; hilang akal
KBBI III

Kata Dasar

akal; putus

Sinonim
adj: bingung; v: buntu; habis akal
putriditas ~ putu ~ putu mayang ~ putus ~ putus akad ~ putus akal ~ putus arang ~ putus asa ~ putus benang ~ putus bicara ~ putus cinta