beranak bercucu

Verba (v)

  1. mempunyai anak dan cucu
  2. (ki) turun-temurun; ~ pinak mempunyai keturunan: Kiai Maja ~ di Minahasa
KBBI III

Kata Dasar

anak; beranak; bercucu

beramuk ~ beramuk-amuk ~ beramuk-amukan ~ beranak ~ beranak berbiak ~ beranak bercucu ~ beranang ~ berancang ~ berancang-ancang ~ beranda ~ beranda stasiun