berenggil

Verba (v)

  1. bergerigi; beringgit-ringgit
KBBI III

Kata Dasar

enggil

be·reng·gil ark a menonjol (tersembul) ke luar (spt mata kepiting, biji jambu monyet)
berendeng ~ bereng-bereng ~ berenga ~ berengau ~ berenggan-enggan ~ berenggil ~ berengkau ~ berengos ~ berengsaan ~ berengsek ~ berengsel