berkulai

Verba (v)

  1. bergantung lemah (seperti cabang kayu patah, atau bendera yang tidak berkibar): dahan kayu itu ~ ditiup angin kencang
KBBI III

Kata Dasar

kulai

berkukuh ~ berkukuh kata ~ berkukuh negeri ~ berkukuh pd adat lama ~ berkukus ~ berkulai ~ berkulaian ~ berkulat ~ berkuli ~ berkuliah ~ berkulimat