bertentu-tentu

Adverbia (adv)

  1. jelas-jelas; terang-terang; nyata-nyata: kalau berjanji hendaknya ~
KBBI III

Kata Dasar

tentu

bertengkuluk ~ bertenjet ~ bertentang ~ bertentangan ~ bertentu ~ bertentu-tentu ~ bertenun ~ bertenung ~ bertepas ~ bertepat guna ~ bertepatan