bunyi hambat

Nomina (n)

  1. bunyi bahasa yang dihasilkan dengan cara memberi hambatan pada tempat artikulasi tertentu terhadap suara yang dikeluarkan, (misal /p/ dan /b/ adalah bunyi hambat)
KBBI III Linguistik

Kata Dasar

bunyi; hambat

bunuh-membunuh ~ bunut ~ bunyi ~ bunyi geletar ~ bunyi geser ~ bunyi hambat ~ bunyi letupan ~ bunyi letus ~ bunyi pepet ~ bunyi sengau ~ bunyi sumbang