mengucar-ngacirkan

Verba (v)

  1. menyebabkan (menjadikan) kucar-kacir (berantakan): ~ urusan rumah tangga; serbuan yang mendadak itu telah ~ musuh
KBBI III

Kata Dasar

kucar-kacir

mengucai ~ mengucak ~ mengucap ~ mengucapi ~ mengucapkan ~ mengucar-ngacirkan ~ mengucek ~ mengucek-ngucek ~ mengucek-ucek ~ mengucil ~ mengucilkan