menimbus

Verba (v)

  1. menimbun (lubang, rawa, dsb) dengan tanah dsb: ~ lubang; Pemerintah ~ rawa-rawa untuk dijadikan lahan pertanian
KBBI III

Kata Dasar

timbus

menimbulkan ~ menimbun ~ menimbun-nimbun ~ menimbuni ~ menimbunkan ~ menimbus ~ menimbusi ~ menimpa ~ menimpakan ~ menimpali ~ menimpang