menungganglanggangkan

Verba (v)

  1. menjungkirbalikkan; mengguling-gulingkan
  2. mengusir hingga berlari tunggang langgang
  3. (ki) memutarbalikkan; mengacaukan (perkara, perkataan, dsb)
KBBI III

Kata Dasar

tunggang langgang

menunggalkan ~ menunggalkan pikiran ~ menunggang ~ menunggangi ~ menunggangkan ~ menungganglanggangkan ~ menunggik ~ menunggikkan ~ menungging ~ menunggingkan ~ menunggu