tawak

Verba (v)

  1. menawaki
  2. (ark)menawakkan
KBBI III Klasik
1ta·wak kl v, me·na·waki v melontari dng batu: mereka ~ banteng itu

2ta·wak ark v, me·na·wak·kan menggerakkan (bibir atau mulut)
tawaf ~ tawaf perpisahan ~ tawaf qudum ~ tawaf wada ~ tawajuh ~ tawak ~ tawak-tawak ~ tawakal ~ tawan ~ tawanan ~ tawanan jaminan