tujah

Verba (v)

  1. menujah
KBBI III
tu·jah v, me·nu·jah v menusuk dng tombak atau lembing dsb arah ke bawah; menohok; meradak;

me·nu·jah·kan v menohokkan; menusukkan tombak (lembing dsb) arah ke bawah
tuhur ~ tui ~ tuidi ~ tuil ~ tuit ~ tujah ~ tuji ~ tuju ~ tujuan ~ tujuan institusional ~ tujuan instruksional