kalamkari

Nomina (n)

  1. kain (cita) yang berbunga; cita kembang
KBBI III Klasik
ka·lam·ka·ri kl n kain (cita) yg berbunga; cita kembang
kalamba ~ kalambak ~ kalamdan ~ kalamin ~ kalamisani ~ kalamkari ~ kalandar ~ kalander ~ kalang ~ kalang batang ~ kalang hulu