berangkai-rangkai

Verba (v)

  1. mempunyai rangkaian; bergandeng-gandeng; sambung-menyambung: ~ bunga cempaka itu disusun; ~ kejadian yang satu dengan kejadian yang lain
KBBI III

Kata Dasar

rangkai

berangin-angin ke telinga ~ berangka ~ berangka-angka ~ berangka-angkaan ~ berangkai ~ berangkai-rangkai ~ berangkal ~ berangkap ~ berangkap-rangkapan ~ berangkat ~ berangkulan