mencacakkan

Verba (v)

  1. menancapkan; memancangkan tegak lurus (di tanah dsb): ~ tiang bendera
  2. (ki) mendirikan; menegakkan: ~ patung
KBBI III

Kata Dasar

cacak

mencacah jiwa ~ mencacah-cacah ~ mencacak ~ mencacak lari ~ mencacak tonggak ~ mencacakkan ~ mencacap ~ mencacapi ~ mencacar ~ mencacat ~ mencacati