mengacau

Verba (v)

  1. berkata tidak keruan; mengigau
KBBI III

Kata Dasar

acau; kacau

  • ebsoft: 1 stir (a drink, paint, etc.). 2 stir up trouble.
  • gkamus: 1 stir (a drink, paint, etc.). 2 stir up trouble.
mengacapi ~ mengacapkan ~ mengacar ~ mengacara ~ mengacarakan ~ mengacau ~ mengacaubalaukan ~ mengacaukan ~ mengaci ~ mengaci-acikan ~ mengacikan