berangin-angin ke telinga

Verba (v)

  1. kedengaran (tentang desas-desus dsb)
KBBI III Kiasan

Kata Dasar

angin; berangin-angin; ke; telinga

berangguk-angguk ~ beranggul ~ beranggut ~ berangin ~ berangin-angin ~ berangin-angin ke telinga ~ berangka ~ berangka-angka ~ berangka-angkaan ~ berangkai ~ berangkai-rangkai